^^. : Pare! Mukang ang saya saya mo ngayun ah
^.^ : Ha? Hindi ah (ngiting ngiti)
^^. :Sus! E bat yung ngiti mo umaabot na sa muka ko?
^.^ : Hahahaha.
^^. : Kwento mo naman.
^.^ : Wag na! Baka mainggit ka lang.
Madilim na.
^.^ : Ang ganda nya. Dadaan kaya ulit sya. Ano kaya ang tawag sa kanya? Kakaiba sya. Parang napakaamo ng
ichura nya. Sana malaya din ako katulad nya...
Umiihip ang malakas na hangin.
^.^ : Hi!
( ) : Sino yan? (Palingon lingon. Hinahanap ang boses na narinig)
^.^ : Andito ako sa baba mo. (Kinakabahan)
( ) : Ikaw ba ang nagsalita? Anong tawag sayo? Dito ka ba nakatira? (Nakangiti)
^.^ : Oo. Dito ako nakatira. Ako si Cactus. Ikaw? (Masayang masaya)
( ) : Ako si Lobo.
^.^ : Salamat pinansin mo ko. Tuwing napapadaan ka dito, lagi kita sinusundan ng tingin. Pero natatakot
akong kausapin ka at isa pa napakabilis mo gumalaw. Sa tuwing magtatangka akong lapitan ka
nasa malayo ka na.
( ) : Nakakatuwa ka naman.
^.^ : Maari ba kita maging kaibigan?
( ) : Walang problema.
At sila'y nagkwentuhan,nagtawanan,naging masaya sa buong magdamag.
( ) : Kailangan ko ng umalis.
^.^ : Babalik ka ba dito?
( ) : Sige bukas magkita ulit tayo at kwentuhan mo pa ako.
^.^ : Oo pangako marami akong ikkwneto sayo.
Lumipas ang ilang araw na laging nag uusap sila Cactus at Lobo. Naging magaan ang loob nila sa isa't isa kahit na ng uusap sila ng may distansya. Mas nakilala pa nila ang isa't isa, kung ano ang gusto ng bawat isa, kung ano ang kinatatakutan ng bawat isa. Naging mabuti silang magkaibigan at tuluyan ng nahulog ang loob ni Cactus kay Lobo at napagdesisyonan nyang ipagtatapat na nya yun kay Lobo.
^.^ : Alam mo, ngaun lang ako nakakilala ng katulad mo. Iba yung pakiramdam ko pagkasama at kausap kita.
Napakasaya ko pag nakikita kita kahit malayo ka pa lang. Sa twing nag uusap tayo parang hindi ako
nauubusan ng kwento. Pakiramdam ko nga nahuhulog na ko sayo.
( ) : Anong ibig mong sabihin?
^.^ : Mahal na kita. Simula pa lang naman gusto na kita. Mabait ka, maganda. Sa totoo lang naiinggit ako sayo
kasi malaya mong nararating lahat ng gusto mo. Minsan gusto kitang samahan pero alam ko wala akong
kakayanan na gawin yun. Kaya natatakot rin akong ipagtapat sayo nararamdaman ko. Naiisp ko rin na
maaring hindi ka maging masaya sakin.
( ) : Masaya rin ako kapag kasama at kausap kita kahit kinakabahan akong lapitan ka dahil puno ng patusok
ang katawan mo hindi ko inisip na magiging mapanganib ka para sakin.
^.^ : Pero pano kung mapanganib nga talaga ko sayo? Ayokong masaktan kita dahil sa mga patusok ko.
Mahal na mahal kita hindi kita kayang saktan.
( ) : Alam ko yun. Mahal din kita at handa naman akong magsakripisyo para sayo. Kaya ko rinf tanggapin kung
ano at kung ano lang ang kaya mong ibigay at gawin. Bakit hindi natin subukang magdikit?
^.^ : Hindi pwede yun. Pwede kang mabutas, mawalan ng hangin at mamatay.
( ) : Kung mamamatay naman akong nasa mga bisig mo,wala akong pagsisisihan.
^.^ : Pero paano ako pag wala ka na?
( ) : Anong dapat nating gawin?
^.^ : Siguro lumayo ka na lang sakin. Mas magiging masaya ka iba. Sa kauri mo, sigurado hindi ka nya sasaktan.
( ) : Bakit sumusuko ka na? Akala ko ba mahal mo ko? Bakit mo ko pinapalayo? Anong klaseng pagmamahal
ang sinasabi mo?
Mabilis na lumipad palayo si Lobo kay Cactus habang umiiyak at naiwan si Cactus na puno rin ng luha ang mata.
Isang napakainit na hapon sa disyerto.
^^. : Hoy pare! Kamusta na?
^.^ : ........
^^. : Parang nung huling kita natin hindi maalis ang ngiti sa muka mo, bakit ngayon parang nadaganan ka ng
sampung camel?
^.^ : Ang hirap pala talaga pag hindi mo pwedeng makasama yung mahal mo dahil sadyang hindi kayo para sa
isa't isa noh? Kahit ipilit mo sa tadhana at ihiling mo sa mga bituin sa langit, kapag hindi nakalaan para sayo
dapat mong pakawalan. Mahal na mahal ko sya ayoko syang saktan. Mas pinili ko kung saan talaga sya
mapapabuti at magiging masaya. Mabuti ng ako ang maghirap kesa habang buhay ko syang saktan. Ginawa
ko yun dahil sa sobrang pagmamahal...
"Sacrificing your happiness for the happines of the one you love is the truest kind of love"
