Sunday, February 6, 2011

Getting Started

meron 2 taong malapit na malapit sakin ang pilit akong pinagagawa ng blog. sabi nila dito daw mailalabas ko lahat lahat ng naramramdam ko,more likely labasan ng sama ng loob. siguro nga tama sila. nung una,ng-oo lang ako sa kanila,pero parang wala naman talaga akong balak gumawa ng blog kasi hindi naman ako magaling magsulat (siguro akala ko para lang sa mga writer ang pagbblog),tsaka tingin ko non-sense naman lahat ng sasabihin ko. pero ngaung gabi na to,dahil na rin sa sobrang walang magawa at nainspire naman ako sa mga nabasa kong blog kanina,naisip ko na rin na 'sige gawa na rin ako' ;)

this will serve as my first post as a new blogger,at hindi ko naman alam kung saan iikot ang mga sasabihin ko dito. naisip ko na lang na tungkol na lang muna sa sarili ko.

AUBREY MAE DIAZ AGUILAR is the name ;)
sa ngayon,dakilang tambay at parang wala ng patutunguhan sa buhay. drop out sa school,hindi na renew sa work, sakit ng ulo sa magulang, marami ng sinayang, at iniwan ng taong minamahal. sarap noh? ;)
pero kahit na napakasarap ng buhay para sakin, marunong pa rin naman ako maging masaya at maka-appreciate ng mga ilang bagay na tinuturing ko na ring blessings.
sa ngayon,parang ang dami dami kong hinihintay. naghihintay ako ng tawag sa mga inapplyan ko,naghihintay ako na marelease ung visa letter ko, naghihintay ako sa taong pinaasa ako sa hindi malamang dahilan kung anong trip sa buhay. naisip ko tuloy 'may madaling paraan ba ng paghihintay?'
pero syempre dapat madami ka pa ring possitive energy sa katawan mo,dapat pa ring isipin na lahat ng hinihintay natin ay dadating din naman in God's perfect time. kung hindi man dumating,hindi raw yun para satin,pero may nakalaan na mas fit talaga satin.

ako din yung tao na pag gusto ko gagawin ko,hirap na hirap kasi ako alamin kung ano yung 'gusto' at 'kailangan' kaya kadalasan,palpak ang kinakalabasan. madaming nasisira,madaming nasasaktan,pero buhay pa ko kaya kelangan ko pa ring ituloy at piliting ayusin lahat ng mga nasisira ko.

madami rin akong pangarap. sa sobrang dami,wala akong matupad. yung iba tinanggap ko ng hindi na talaga matutupad,karamihan naman pending pa rin. sa february8, 20 years old na ko, dapat may matupad na ko sa mga pangarap ko,pabilis na ng pabilis ang takbo ng panahon,nakakatakot mapag iwanan. nakakatakot pag ngstuck lang sa nakaraan,bukod sa nakakatakot,nakakaawa na rin. kaya dapat keep moving forward. masarap pa rin namang mabuhay habang nangangarap kasama yung mga taong pinag aalayan mo ng pangarap. date karamihan sa mga pangarap ko kasama yung isang taong pinag alayan ko ng halos buong buhay ko na,kaya lang nawala na sya nawala na rin yung mga nabuo naming pangarap, pero mas lumawak pa pala yung kakayanan kong mangarap nung nakita ko na may pamilya pa pala ako,na kahit kelan hinding hindi ako iiwan,na kahit ilang beses ako bumagsak,hindi sila magsasawang itayo ako,na kahit hindi ko agad matupad yung mga pangarap ko,mahihintay nila ako dahil alam ko na may tiwala sila sakin. sana lang talaga hindi sila mapagod na suportahan ako.

siguro eto lang muna sa ngayon,kelangan ng maligo at amoy kahapon na ko ;)

"Avoiding problems you need to face is avoiding life you need to live.."